มาร์ต้า ฉายาลูกเป็นขึ้เหร่ มีเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขตั้งแต่สมัยเรียนประถม 2 คน หญิงหนึ่ง ชายหนึ่ง เป็นเกย์ทั้งคู่ มาร์ต้ามีปัญหาด้านสุขภาพ คือเป็นโรคแพ้ฝุ่นละออง เขาต้องกินยาทุกวัน ใช้เครื่องพ่นละออง ไปทำกายภาพบำบัดปอดตามที่หมอนัด หลีกเลี่ยงที่เปียกชื้น โรคนี้สามารถติดต่อได้ทางพันธุกรรม ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ จะมีชีวิตยืนยาวได้ขึ้นกับการดูแลตัวเอง มาร์ต้าก็ไม่ได้ทำตัวเป็นคนอมทุกข์ เขาก็จะทำทุกอย่างที่จะให้ตัวเองมีความสุข
อย่างแรกที่ต้องมีให้ได้คือหาแฟนออกเดต และแล้วหยิบไอแพตขึ้นมาแล้วก็ปัดหาหนุ่มฮ๊อตในทินเดอร์ ปัดซะจนผู้ชายหมดเมืองก็ยังไม่เจอคนที่ใช่สักที สุดท้ายเพื่อนทนไม่ไหว ก็เลยพาไปเที่ยวผับ ถึงผับยังไม่เลิกปัดทินเดอร์เพราะเป้าหมายยังไม่บรรลุ ถ้าเจอหนุ่มที่สนใจนางจะไม่ทิ้งโอกาส เดินไปคุยให้รู้เลยว่าโอหรือไม่โอ
และแล้วมาร์ต้าก็เจอคนที่ใช่ หนุ่มที่ถูกใจเข้าจนได้ มาร์ต้าหาวิธีตีเนียนเข้าไปหาหนุ่มคนทึ่ใข่ แอบฉกมือถือหนุ่มคนนั้น เพื่อหาข้อมูล เมือได้ข้อมูลเกี่ยวกับหนุ่มที่โดนใจแล้ว ใช้วิธีโรคจิตหน่อยๆคือการแอบตามหนุ่มไปยังสถานที่ต่างๆ โดยที่หนุ่มคนนั้นยังไม่รู้ตัว(หรือป่าว) ตามความเคลื่อนไหวเขาในโซลเชียลของหนุ่มคนนั้น
แต่แล้วเรื่องก็มาโป๊แตกจนได้ ในวันที่ทั้ง 3 คนไปวิ่งออกกำลังกาย ในระหว่างที่วิ่งก็นินทาหนุ่มคนโปรดไปด้วย แต่หารู้ไม่ว่าหนุ่มคนโปรดวันนี้ก็ออกมาวิ่งเหมือนกัน และวิ่งตามหลังมา ในขณะที่วิ่งผ่านทั้ง 3 คน บังเอิญได้ยินมาร์ต้าเและเพื่อนกำลังยืนนินทาเขาจึงหยุดวิ่ง แต่น้องมาร์ต้า ยังมองไม่เห็นหนุ่มคนนั้น ก็พูดต่อไม่หยุด ซึ่งเพื่อนก็บอกแล้วไม่เหมือนมาร์ต้าไม่ได้ยิน หนุ่มจึงเดินเข้าไปทักทาย มาร์ต้าตกใจเล็กน้อยและตื่นเต้นด้วย แม้ปากจะบอกว่าไม่สนใจหนุ่มคนที่เข้ามาทัก แต่หนุ่มสุดหล่อก็พูดขึ้นว่า ถ้าไม่สนใจแล้วที่ผ่านมาแอบตามเขาทำไม ยิ่งทำให้มาร์ต้าไปต่อไม่ได้ ในขณะที่หนุ่มสุดหล่อกำลังเดินจากไป มาร์ต้าก็ไม่ปล่อยให้โอกาสเสียไป เอ่ยปากชวนหนุ่มออกเดทในทันที และก็ได้ผล
ที่เหลือเราก็ตามไปดูให้กำลังใจมาร์ต้าฉายาน้องเป็ดขี้เหร่ในการออกเดทครั้งแรกและความรักของทั้งคู่ลงเอยแบบ แอปปี้เอ็นดิ้ง หรือความผิดหวัง
เมือดูมาแล้ว เป็นหนังที่สนุกดี ไม่มีอะไรซับซ้อน ความยาวหนังแค่ 1.30 ชั่วโมง สำหรับมาร์ต้า สาวเป็ดขี้เหร่ (น่ารักดี) เมือไม่รู้ว่าตัวเองจะมีอายุอยู่อีกได้นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เขาก็หาวิธีที่ทำให้ตัวเองมีความสุข แม้อาจจะแลกด้วยการที่ตัวเองต้องนอนโรงบาลอีกครั้งก็ยอมอันว่าความตาย แขวนอยู่บนทุกย่างก้าว ที่เราเดิน อะไรที่ทำให้เรามีความสุขก็จงใช้ซะและทำได้เลย จะได้ไม่ต้องมานึกเสียใจทีหลัง